۱- سازماندهی کردن ذهنمان است، در حالت عادی ممکن است ما به ده ها مسئله فکر کنیم ولی زمانی که هدفی انتخاب می کنیم، در هنگام برنامه ریزی مجبوریم به این فکر کنیم که چطور می توانیم به هدفمان برسیم، برای رسیدن به آنچه منابع و امکاناتی در اختیار داریم، همینطور چه محدودیت هایی داریم، چه موانعی سر راهمان است، چگونه باید آنها را برطرف کنیم.در این حالت فکر ما فقط متمرکز روی یک هدف است، درست مانند زمانی که یک ذره بین را جلوی نور خورشید گرفته ایم و می خواهیم آتش درست کنیم، ذره بین نور پراکنده خورشید را متمرکز کرده و به آن قدرت افروختن می دهد، برنامه ریزی هم دقیقا همین کار را با افکار ما انجام می دهد و به آنها قدرت می بخشد و اجازه نمی دهد نیروی آن پراکنده شود.
۲- این است که ، انرژی، زمان، منابع، امکانات و دیگر موارد را به درستی خرج می کنیم، مثلا زمان و انرژی مان را برای کارهایی که در برنامه مان مشخص کرده ایم هزینه می کنیم، در این حالت مطمئنا نتیجه ی بهتری خواهیم گرفت تا زمانی که صرف کارهای بیهوده یا غیر مرتبط کنیم که هیچ نتیجه ای عایدمان نکند.منابع و امکانات ما محدود است و اگر آن را به درستی خرج نکنیم ممکن است آنها را برای همیشه از دست بدهیم و دیگر نتوانیم به اهدافی که دوست داریم و لایق آن هستیم، برسیم، مثلا یکی از منابع محدود زمان است، اگر ما در هنگام جوانی این منبع باارزش را هدر بدهیم شاید در هنگام میان سالی توانایی خیلی کارها را نداشته باشیم و به ناچار باید از خیلی از اهداف مان چشم پوشی کنیم.
۳- این است که ما هنگام برنامه ریزی به محدودیت ها، موانع، خطا و اشتباهاتی که ممکن است با آنها روبرو شویم، فکر می کنیم، بنابراین می توانیم قبل از اینکه اتفاق بیفتند جلوی خیلی از آنها را بگیریم، یا حتی خودمان را برای مقابله و مبارزه با آنها آماده کنیم، در این حالت با فکر باز و آسوده تر و راه کارهای بهتر و منطقی تر آن موانع و خطاها را برطرف می کنیم.ممکن است بین ما و اهداف ما، موانع و مسائل زیادی وجود داشته باشد که باید برطرف شوند، یکی از بهترین و راحت ترین کارها این است که این موانع و مسائل را تا زمانی که بزرگ و چالش برانگیز نشده اند جلوی آنها را بگیریم که این کار فقط با دوراندیشی امکان پذیر است و برنامه ریزی یعنی همان دوراندیشی.
۴- شناختن نقاط ضعف و قوت خودمان است، ممکن است بین ما و هدفمان فقط یک مهارت باشد که باید آن را یاد بگیریم، مثلا شخصی محصول خوبی تولید کرده است ولی مهارت بازاریابی و فروش را ندارد و فقط به خاطر نداشتن همین مهارت نمی تواند محصولش را به فروش برساند و نفروختن محصول هم یعنی رسیدن به نقطه ورشکستگی.شناختن نقاط ضعف و قوتمان بسیار مهم است، ممکن است شکست ما و نرسیدن به هدف ما فقط از جانب همان نقطه ضعفمان باشد یا موفقیت و رسیدن به هدف فقط به خاطر همان نقطه قوت ما باشد، بنابراین خیلی مهم است که برای نقطه ضعفمان فکری بکنیم و روی آن کار کنیم تا به نقطه قوت تبدیل شود تا امکان شکست را کاهش دهیم و از طرفی روی نقطه قوتمان بیشتر کار کنیم تا قوی تر شود و امکان رسیدن به هدف را افزایش دهیم.

۵- شناسایی فرصت ها است، همانطور که اشاره شد ما در هنگام برنامه ریزی به منابع، امکانات، محدودیت ها، موانع و خیلی موارد دیگر فکر می کنیم، یکی از آن موارد هم می تواند فرصت ها باشد، مثلا زمانی که تصمیم می گیریم محصولات و خدماتمان را بفروشیم، مطمئنا به دنبال فرصت هایی هستیم که بهترین نتیجه را بگیریم.بعضی از فرصت ها ممکن است فقط یک بار اتفاق بیفتد، و اگر ما حواسمان نباشد از دستمان برود، ولی اگر آگاهانه به آن فکر کنیم و به دنبال آن باشیم، به محض وقوع می توانیم نهایت استفاده را ببریم.
۶- این است که برنامه ریزی باعث می شود از ابهام، سردرگمی و ندانستن اینکه چه کاری باید انجام دهیم و رفتن به مسیرهای اشتباه جلوگیری می کند و همین امر یعنی جلوگیری از به هدر رفتن ده ها، صدها و حتی هزاران ساعت زمان و انرژی، حتی جلوگیری از به هدر رفتن هزاران و میلیون ها تومان پول.فواید برنامه ریزی می تواند خیلی زیاد باشد که در اینجا به شش مورد آن اشاره شد و نکته ای که باید بدانیم این است که برنامه ریزی آنقدر مهم است که در اسلام هم آیاتی به آن اختصاص داده شده است، ما باید بدانیم که منابع و امکاناتمان نامحدود نیست، اگر مسیر را اشتباه برویم ممکن است روزها، ماه ها و حتی سال ها زمان و انرژی نیاز باشد تا آن را جبران کنیم، اما با یادگیری مهارت برنامه ریزی می توانیم جلوی خیلی از ضررها را گرفت و امکان رسیدن به موفقیت ها و دستاوردهای بیشتر را فراهم کرد.