از نظر فنی، هر چیزی که به اینترنت وصل شود، قابلیت هک شدن را داراست. اما راه های مفیدی وجود دارند که می توانید برای محافظت از خود و داده هایتان انجام داده و امکان نفوذ هکرها را سلب کنید.
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران،در این مطلب شما را با هفت روش جلوگیری از هک شدن توسط هکرها و یا ویروس های مخرب آشنا می کنیم:
۱. به ایمیل ها مشکوک باشید
بسیاری از حملات سایبری بوسیله ایمیل های ساده اما مخرب شکل می گیرند. ایمیل یک ابزار مفید برای ارتباط است زیرا بوسیله آن می توان هر چیزی را به هر کسی ارسال کرد؛ اما این مزیت می تواند خطرساز نیز باشد و ریسک امنیتی بالایی را موجب شود. برای مثال، در عمل فیشینگ، ایمیل های به ظاهر بی ضرری به قربانیان ارسال شده و آن ها را به وب سایت هایی تقلبی جهت آپدیت کردن اطلاعات شخصی شان فرا می خوانند. این اطلاعات اخذ شده سپس بر ضد قربانیان استفاده شده و می تواند کلاه برداری های گسترده ای را رقم بزنند.
بهترین راه برای جلوگیری از فریب خوردن توسط ایمیل های ساختگی آن است که چک کنید آیا فرستنده همانی است که شما فکر می کنید یا خیر. ابتدا آدرس ایمیل وی را چک کرده و با اطلاعات قبلی خود چک کنید تا از صحت آن مطمئن شوید. برای محکم کاری بیشتر می توانید آدرس IP ارسال کننده را نیز بررسی نمایید. بدین منظور، با کلیک بر روی گزینه Show Original در جیمیل، می توانید اطلاعات پایه ای ایمیل از جمله آدرس IP فرد ارسال کننده را مشاهده کرده و با گوگل کردن (سرچ کردن) این آدرس IP، سرچشمه ایمیل ارسال شده و اطلاعاتی راجع به مکان ارسال آن را بدست آورید.
۲. مکان پیوندها را چک کنید
پیام های ناشناخته، حاوی پیوندهایی (لینک هایی) به وب سایت های ناشناخته هستند. گشت و گذار به یک وب سایت ناشناخته می تواند عواقب ناخواسته ای در پی داشته باشد. مثلا ممکن است وب سایتی، به حالت تقلیدی، شکل یک پایگاه اینترنتی معتبر و مورد اعتماد شما را بازسازی کرده و از این طریق اقدام به کلاه برداری فیشینگ و دزدیدن اطلاعات نماید یا بدافزارهای مخربی را به رایانه شما منتقل کند.
اگر بار دیگر اغوا شدید که بر روی یکی از این پیوندها کلیک کنید، بهتر است دقیقا بررسی کنید که با این کار به کجا منتقل خواهید شد. برای این منظور، می توانید بوسیله ابزارهایی چون URL X-ray از ماهیت پیوند اطلاع یابید. در نهایت، متوجه باشید که سایت های رمزگذاری شده بوسیله پروتکل HTTPS که حاوی این عبارت در ابتدای آدرس خود و همچنین یک آیکون قفل در کنار آدرس شان هستند، عموما امنیت لازم را دارند.
۳. هیچ وقت پیوست ها را باز نکنید (بجز وقتی که واقعا به آن مطمئن هستید)
یک قانون مناسب و دقیق، باز نکردن پیوست ها (attachments) بجز وقتی است که ۱۲۰ درصد به آن و فرد فرستنده اش مطمئنید! هکرها خیلی راحت می توانند کدهای بدافزاری را بوسیله باز شدن پیوست های ویروسی به رایانه تان نفوذ دهند.
۴. استفاده از احراز هویت دو مرحله ای
وقتی بزرگترین کمپانی ها هک می شوند، امکان اینکه رایانه شخصی شما هک شود خیلی محتمل و آسان به نظر می رسد. در احراز هویت دو مرحله ای، از کاربر خواسته می شود ابتدا رمز عبور را وارد کرده و سپس عمل دیگری را جهت احراز هویت اش انجام دهد. برای مثال کدی را که به شماره تلفن همراه اش پیامک می شود، وارد نماید. به این صورت، برای هکرها بسیار سخت و در مواردی غیر ممکن می شود که بتوانند یک ایمیل یا حساب کاربری که از این امکان استفاده می کند را هک کنند. پس همین الان سیستم احراز هویت دو مرحله را در ایمیل و سایر حساب های کاربری خود که این امکان را دارند، فعال نمایید.
۵. استفاده از رمزهای عبور پیشرفته
این توصیه، بسیار بدیهی است اما به آن توجه لازم نمی شود. یک رمز عبور قوی، شامل اعداد بزرگ و کوچک انگلیسی، اعداد، نمادها و نقطه گذاری های متعدد است. هیچگاه رمز عبوری انتخاب نکنید که به اطلاعات شخصی شما چون نام، نام خانوادگی، تاریخ تولید یا نام همسر و فرزندان تان برگردد. بعلاوه، هیچگاه رمزهای عبورتان را در فایلی بر روی رایانه خود ذخیره نکنید و سعی نمایید برای اکانت های مختلف خود از رمزهای عبور جداگانه استفاده کنید.
ابزارهای مناسبی چون LastPass و ۱Password وجود دارند که می توانید از آن ها برای ذخیره امن رمزهای عبور خود و به یاد آوردن ساده آن ها در هنگام لزوم استفاده نمایید. سعی کنید به طور دوره ای و در زمان های کوتاه، رمز عبور حساب های کاربری مهم خود چون ایمیل و حساب های بانکی را تعویض نمایید.
۶. استفاده با احتیاط از فضاهای مجازی
اینجا یک قاعده سرانگشتی مناسب داریم: «اگر نمی خواهد مردم به اطلاعات تان دسترسی پیدا کنند، آن ها را منتشر نکنید.» به عبارت دیگر، هر چیزی که آنلاین شود، قابلیت انتشار عمومی آنلاین را نیز خواهد داشت. یکی از راه های انتشار اطلاعات می تواند از طریق فضاهای ابری ناامن (حافظه های آنلاین) باشد. اینکه صاحب یک فضای ابری ادعا می کند بسیار امن است و راهی جهت نفوذ به آن وجود ندارد، مهم نیست؛ مهم این است که به ذهن بسپارید نباید به دیگران اجازه دهید حریم خصوصی تان را تماشا کنند.
۷. عدم اشتراک گذاری اطلاعات شخصی بر روی شبکه وای فای عمومی
آیا به این فکر می کنید که وقتی در یک کافه نشسته اید و به وای فای آن متصلید، با حساب بانکداری الکترونیک خود یک بلیط هواپیما بخرید؟ در این صورت، باید نسبت به این تلقی خود تجدید نظر کنید چون به امنیت این ارتباط اعتمادی نیست. موضوع مشابهی در مورد رستوران ها، هتل ها و مراکز علمی و کنفرانسی نیز وجود دارد و ترافیک های وای فای در بزرگترین و مجهزترین هتل های جهان نیز در معرض حمله هکرها قرار می گیرند.
از آن جایی که راهی برای آگاهی یافتن از این حملات وجود ندارد، بهتر است از قوه عاقله و احتیاط خود استفاده کرده و در مورد استفاده از اینگونه شبکه های بی سیم اینترنتی مراقبت جدی کنید. برای مثال، چک کردن ایمیل یا خریدهای اینترنتی خود را به زمانی دیگر که از شبکه امن خانگی استفاده می کنید، موکول نمایید. اگر به فرض مثال، ضرورتی بوجود آمد و مجبور شدید یک خرید اینترنتی را از طریق یک شبکه وای فای عمومی انجام دهید، استفاده از شبکه خصوصی مجازی (VPN) می تواند یک انتخاب عقلانی باشد چرا که به این وسیله ارتباطات رمزگذاری شده و برای هکرها سخت می شود که بفهمند شما در حال انجام چه گشت و گذارهای اینترنتی و تبادل چه نوع اطلاعاتی هستید.
علاقه بسیار ایرانی‌ها برای افزایش فالور اینستاگرام و داستان غم‌انگیز هک شدن
این روزها در نظر مردم تعداد فالور (Follower) نشان دهنده محبوبیت و یا اعتبار صفحه اینستاگرام است و این در جامعه القا شده که افراد مشهور و معروف مساوی با فالورهای فراوان است! این تب آنچنان فراگیر شده که برای افزایش فالور کاربران با هزینه‌های بالا اقدام به خرید و فروش اکانت‌های دیگران می‌کنند و حتی ده‌ها میلیون تومان برای خرید صفحات با فالورهای بالا هزینه می‌کنند. با توجه به نوع ساختار اینستاگرام و اجازه دسترسی به اکانت شما توسط نرم‌افزارهای واسطه، به سرعت برنامه‌هایی برای افزایش فالور ابداع و ساخته شد. با توجه به آمار بالای کاربران ایرانی شاهد ظهور انواع و اقسام برنامه‌های فالور بگیر ایرانی نیز هستیم. اساس کار این برنامه‌ها به این گونه است که اطلاعات کاربری اینستاگرام و اجازه دسترسی به اکانت را به این برنامه می‌دهید و شما با فالو کردن کاربر دیگری سکه‌های مجازی در برنامه به دست می‌آورید که با استفاده از همین سکه‌ها می‌توانید برای خود نیز فالور بگیرید یا درخواست کنید. تا این جای کار این فرآیند منطقی به نظر می‌رسد اما دقیقاً مشکل کجاست؟ (به تصویر زیر نگاه کنید)
همان طور که می‌بینید این برنامه برای کارکرد خود نیاز به ورود به حساب کاربری شما در Instagram دارد و از شما درخواست نام کاربری و رمز عبور می‌نماید. ورود نام کاربری و رمزعبور همانا و دریافت این اطلاعات شخصی شما توسط سازنده و استفاده از اکانت شما همانا! اغلب این برنامه‌های افزایش فالور اینستاگرامبسیار زیرکانه و دقیقاً همانند صفحه ورود در وبسایت رسمی اینستاگرام طراحی شده‌اند. به طوری که حتی افراد حرفه‌ای نیز توانایی تشخیص این صفحات تقلبی (Fake Page) را ندارند. یکی از مهمترین وجه تمایز این صفحات ساختگی با صفحه اصلی آدرس آن است و باید حتماً با آدرس Instagram.com شروع شده باشد و در غیر این صورت آن صفحه حتماً ساختگی و غیر رسمی است و قصد هک کردن و به دست آوردن اطلاعات ورود شما را دارد. در عکس فوق نیز آدرس مخفی شده تا کاربر متوجه این موضوع نشود. برنامه نویسان و هکرهای این گونه نرم افزارها اغلب به صورت واضح اقدام به نفوذ در اکانت شما نمی‌کنند و به نوعی قربانی‌های خود را دست چین می‌کنند. برای مثال کاربری که دارای ۲۵۰۰۰ فالور می‌باشد طعمه خوبی برای آنها به شمار می‌آید که البته نتیجه چیزی نیست جز فروش اکانت شما و قطع دسترسی شما به اکانت که همان هک شدن می‌باشد. پس همواره در استفاده از این نرم افزارها بسیار محتاط عمل کنید.
فکر می کنید اگر یک هکر قصد نفوذ به اکانت شما را داشته باشد، با چند بار سعی و خطا موفق خواهد شد؟ این لیست ده مورد از اولین احتمالات یک هکر برای کشف رمز عبورد شما است که البته پیدا کردن این اطلاعات هم بسیار ساده تر از آن چیزی است که تصور می کنید:
1. اسم پد، ماد، همسر، فرزند و یا حیوان خانگی شما اولین موردی است که امتحان می شود. البته همیشه عدد 0 یا 1 را هم بعد از آن باید امتحان کرد. زیرا بسیاری از سایت ها از شما می خواهند که از عدد هم در رمزعبورتان استفاده کنید.
2. چهار رقم آخر شماره موبایل و یا کد ملی تان
3. 123 یا 1234 و یا 123456
4. کلمه password
5. شهر محل اقامت یا دانشگاهی که در آن تحصیل می کنید و یا اسم تیم فوتبال محبوب تان
6. روز تولد خود، والدین و یا فرزندان تان
7. کلمه god
8. هدف بزرگ شما در زندگی
9.کلمه money
10. کلمه love
هکرها به دور از هر گونه اصول اخلاقی برای بدست آوردن اطلاعات مورد نظرشان از هر ابزاری استفاده می کنند. تنها مرز و سد نگه دارنده بین فاش شدن و محرمانه ماندن اطلاعات تان رمزعبوری است که انتخاب می کنید و به شما بستگی دارد که این حصار را تا چه اندازه قدرتمند بسازید.
یکی از ساده ترین راه های نفوذ، استفاده از روشی به نام Brute Force attack است. در این روش هکر با استفاده از نرم افزارهایی که در دسترس همه قرار دارند و شما هم می توانید با مراجعه به وب سایت insecure.org یک لیست ده تایی از نمونه های رایگان آن را ببینید به اکانت شما نفوذ می کند.
-چطور ممکن است که کسی بتواند اکانت من را هک کند و به رمزعبورم دست پیدا کند؟ شیوه کار من به عنوان یک هکر می تواند این باشد:
-احتمالاً از یک رمزعبور مشترک برای اکانت های زیادی استفاده می کنید! این طور نیست؟
برخی از وب سایت ها مانند سایت بانکی تان و یا VPN اتصال به اداره تان معمولاً از امنیت قابل قبولی برخوردارند. پس هکر خبره ای مانند من اصلاً وقت خود را برای آن تلف نمی کند.
– به هر حال وب سایت های دیگری مانند فروم ها، سایت های ارسال کارت تبریک و سیستم های خرید آنلاین وجود دارند، که شما همیشه به آن ها مراجعه می کنید و خوشبختانه آن ها از امنیت پایین تری برخوردارند، بنابراین من آن ها را برای شروع انتخاب می کنم.
– الان وقت آن است که برنامه هایی از قبیل Brutus یا Wwwhack و باThc Hydra را از بند آزاد کنم. این برنامه ها در مدت زمان بسیار کوتاهی 10 تا 100 هزار نام کاربری و رمز عبور مختلف را با استفاده از دستور عملی که من در اختیار شان قرار داده ام، می سازند.
– چیزی که من تا اینجا به دست آورده ام تعداد زیادی نام کاربری و رمزعبور طبق الگوی 10گانه بالا است که می توانم بر روی سایت های هدف امتحان کنم.
– دست نگه دارید …. من از کجا بدانم که حساب شما در کدام بانک است و نام کاربری تان چیست؟ یا اینکه سایت هایی را که مرتبا با رمزعبور بازدید می کنید، چه هستند؟ تمام این وب سایت ها، کوکی هایی را بر روی
حافظه مرورگر تان بر جای می گذارند که رمز نگاری نیستند و اطلاعات لازم را در اختیار من قرار می دهند. فقط لازم است به این شیرینی های (کوکی) خوشمزه دست پیدا کنم!
سؤال مهمی که در اینجا مطرح می شود این است که طی این پروسه چقدر زمان لازم دارد؟
زمان انجام این کار به سه عامل مهم بستگی دارد: اول به طول رمزعبور و ترکیبی بودن آن، دوم سرعت کامپیوتر هکر و در آخر سرعت خط اینترنت هکر.
جدول زیر زمان های تخمین زده شده برای این کار را بر اساس نحوه انتخاب رمزعبور نشان می دهد. در این تخمین ها سایر امکانات یکسان هستند. به تفاوت زمان کشف یک پسورد هشت کاراکتری که فقط با حروف کوچک به وجود آمده با پسورد دیگری با همان تعداد کارکتر ولی استفاده از حروف کوچک و بزرگ و نشانه ها دقت کنید. تغییر یکی از حروف به حرف بزرگ و استفاده از علامت ستاره زمان را از 4/2 روز به 1/2 قرن افزایش می دهد!
البته زمان های فوق بر اساس کارکرد کامپیوترهای معمولی محاسبه شده است و اگر به عنوان مثال از کامپیوترهای گوگل برای این کار استفاده شود، کشف رمز هزار برابر سریعتر انجام خواهند شد.
تا همین جا هم کاملاً واضح است که اولین اقدام مهم شما برای حفظ امنیت تان، استفاده از رمزعبور مناسب و خودداری از انتخاب رمزهای عبور ضعیف است.
نگهداری رمزهای عبور طولانی و متعدد در ذهن، آزار دهنده و گاهی اوقات غیر ممکن است، اما برای هر مشکل راه حلی وجود دارد…
در اینجا به ارائه چند راه حل خوب می پردازیم:
-اگر از الفبای انگلیسی استفاده می کنید، از اعداد به جای حروفی هم قیافه شان استفاده کنید. به عنوان مثال از عدد "0" به جای حرف "o" ، از 3 به جای E و از @ در کلماتی که a دارند استفاده کنید.
– به صورت تصادفی از حروف بزرگ استفاده کنید. (مانند Mod3lTF0rd)
– در جوانی به چه چیزی علاقه داشته اید؟ دقت کنید از اسم شخص استفاده نکنید زیرا اسامی و کلماتی که در دیکشنری دارای مفهوم هستند به سرعت در حملات Brute Force attack لو می روند.
– اسم مکانی که آن را دوست داشتید یا یک روز تعطیل جذاب و شاید رستوران مورد علاقه تان می توانند رمزعبور خوبی باشند، البته به استفاده از بند اول و دوم در اینجا هم توجه داشته باشید.
– یک کلمه فارسی با مفهوم در شرایطی که زبان کامپیوتر شما انگلیسی است، یک رمز عبور مطمئن خواهد بود! اما باز تأکید می کنم که حروف بزرگ تصادفی را فراموش نکنید.
– اگر به خاطر سپردن رمزهای عبور برایتان سخت است، برنامه LastPass را به شما توصیه می کنیم. این نرم افزار امکان نگهداری اطلاعات اکانت های مختلف شما را به صورت رمز نگاری شده برایتان فراهم می کند. با استفاده از LastPass تنها حفظ یک رمز عبور اصلی ضرورت دارد و خود نرم افزار فرم های نام کاربری و رمز عبور را به صورت خودکار، پس از دریافت رمز اصلی، پر می کند. نمونه های دیگری مانند keepass و Roboform نیز وجود دارند که همین کار را برای شما انجام می دهند.
با LastPass فرماندهی رمزهای عبور خود را در دست بگیرید
-در نهایت پس از انتخاب رمز عبور، با استفاده از سرویس هایی مانند Password Strengh Test مایکروسافت میزان امن بودن آن را آزمایش کنید.
چگونه یک رمزعبور مطمئن بسازیم و از آن نگهداری کنیم
نکته دیگری که بایستی به آن توجه داشته باشید، این است که همه اکانت های خود را در زمان انتخاب رمزعبور، مهم بدانید. برای مثال برخی از افراد با این توجیه که ایمیل حساسی دریافت نمی کنند، نسبت به امنیت اکانت ایمیل خود بی توجه هستند. غافل از اینکه هکر می تواند با در اختیار داشتن ایمیل شما، حتی با بانک شما مکاتبه کند و درخواست دریافت رمز عبور جدید بنماید. به همین سادگی آقای هکر محترم به مهمترین اطلاعات شما دسترسی پیدا می کند.
گاهی اوقات افراد اطلاعات مهم را روی کامپیوتر خانگی شان، دور از دسترس سایرین در شرایطی که با یک router و یک Firewall محافظت می شوند. نگهداری می کنند. غافل از اینکه فراموش کرده اند رمز عبور پیش فرض سخت افزار خود را تغییر دهند. بنابراین هکر به سادگی به شبکه خانگی شما متصل شده و اطلاعات را سرقت می کند.
معمولاً انسان ها تا زمانی که با نتیجه دردناک یک اشتباه روبرو نشوند، نکات لازم را رعایت نمی کنند. ولی آیا واقعاً انتخاب یک رمز عبور درست و قدرتمند برای جلوگیری از اتفاقات دردناک و حفظ حریم خصوصی کار دشواری است؟