علامه طباطبایی(ره) در تفسیرالمیزان می نویسد: زمانی که حضرت مریم (س) به افتخار دیدار با فرشته الهی نایل آمد از مردم فاصله گرفت، هدف از دوری کردن از مردم روی آوردن به سنت اعتکاف بوده است. علامه مجلسی در بحارالانوار از اعتکاف حضرت سلیمان (ع) در بیت المقدس روایت کرده است و علامه حلی (ره) نیز در کتاب تذکره الفقها به مشروعیت این ایام در ادیان پیش تصریح کرده است کــــه «ایام البیض» دارای پیشینه ای به قدمت همه ادیان الهی و آسمانی است.
فضيلت ايام البيض:
در قرآن كريم ماده عكف ۹ مرتبه تكرار شده دو مورد آن آيات ۱۲۵و۱۸۷ سوره مباركه بقره مربوط به موضوع ايام البيض است. خداوند در سوره بقره مي فرمايد: و ما به ابراهيم و اسماعيل فرمان داديم كه خانه مرا براي طواف كنندگان و معتكفان و ركوع كنندگان و سجده كنندگان از هرگونه آلودگي تطهير كنند. يعني در فضيلت ايام البيض اين بس كه معادل طواف كعبه و همتاي ركوع و سجوده ذكر گرديد.
حضرت رسول اكرم(ص) در مورد فضائل اين ايام مي فرمايد: هركس يك روز را به منظور كسب عنايت الهي و به نيت قرب خدا اعتكاف نمايد، خداوند بين او و آتش سه خندق ايجاد مي كند كه فاصله هريك تا ديگري بيش از مسافت بين زمين و آسمان است» و در سخن گران بها ديگري مي فرمايد: المعتكف يعكف الذنوب؛ معتكف با اعتكافش گناهان را حبس مي كند.
در كتاب شريف اقبال آمده است: حضرت آدم از خداوند پرسيد خدايا محبوب ترين روزها و گرامي ترين زمانها نزد تو كدام است. خداوند وحي فرمود:  محبوب ترين روزها نزد من نيمه رجب است . اي آدم در اين روز بكوش تا با قرباني كردن، ميهماني دادن، روزه داشتن، نيايش كردن، بخشش خواستن،‌لااله الاالله گفتن به من تقرب و نزديكي جويي. اي آدم من چنين تقدير كردم كه فرزندي از فرزندان تو را به پيامبري برانگيزم و روز نيمه رجب را به او و به امت ويژه سازم كه در آن روز چيزي از من نخواهد جز اينكه به آنان ببخشم و غفو گذشت نخواهند. جز اينكه از گناهانشان درگذرم. اي آدم آنكه نيمه رجب را روزه دارد. ذكر گويد، خضوع و خشوع كند، صدق بدهد، نفس خويش را پاس دارد، پاداش جز بهشت نخواهد داشت. اي آدم به فرزندانت گوشزد كن كه در ماه رجب نفس خويش را پاس دارند و از كج راهي بپرهيزند كه گناه در اين ماه بس بزرگ است.
مقدس اردبيلي ايام البيض را عبادي مستقل و به مثابه حج و عمره و روزه و نماز و هر عبادت مستقل ديگري مي داند و آيت الله جوادي آملي در مورد فضيلت اين ايام مي نويسد:عبادت ذات اقدس اله، شئوني دارد نظير طواف در حج و عمره، گاهي هم وقوف و عكوف و اقبال همراه با تعظيم و بزرگداشت را در خانه خود واجب يا مستحب مي شمارد، نظير اعتكاف. از اينكه اعتكاف در كنار طواف و عدل ركوع و سجود قرار گرفته معلوم مي شود كه از بارزترين مصاديق بندگي در پيشگاه ذات اقدس اله است.
علت نامگذاری ایام‌البیض:
وی پیرامون وجه تسمیه واژه «ایام‌البیض» افزود: دو دیدگاه در این زمینه وجود دارد؛ اول اینکه در این سه روز به دلیل کامل بودن ماه، شب‌ها روشن و سفید است و به همین جهت روزهای این سه شب را ایام‌البیض به معنای روزهای سفید نامیده‌اند، دیگر اینکه در حدیثی از پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله وسلم آمده است: «هنگامی که آدم خطایی که ترک اولی بود را انجام داد، بدنش سیاه شد، پس از آن بر قلبش الهام شد که روزهای 13 و 14 و 15 را روزه بگیرد، هر روز از این روزها را که روزه گرفت، بخشی از بدنش سفید شد، وقتی سه روز تمام شد، تمام بدنش سفید شده بود، به همین دلیل این روزها را روزهای سفید گفته‌اند.
هاشمی جزی اظهار داشت: «ابن مسعود» سبب نامیدن این ایام به «ایام البیض» را چنین نقل می‌کند، از نبی اکرم (ص) شنیدم که می‌فرمودند: «هنگامی که جناب آدم علیه‌السلام عصیان پروردگارش را کرد، منادی از عرش ندا داد، ای آدم از جوار رحمت من بیرون شو، زیرا کسی که عصیان مرا کند در جوار من نیست، حضرت آدم و فرشتگان گریستند، سپس خداوند جبرئیل را نزد حضرت آدم (ع) فرستاد، جبرئیل حضرت آدم را در حالی که رنگ او از نورانیت بهشتی به تیرگی تغییر کرده بود به زمین فرود آورد.وی ادامه داد: ملائکه با دیدن این وضعیت فریاد بر آوردند: پروردگارا، خلقی آفریدی و از روح برگزیده خود در او دمیدی و ملائکه را به سجده او در آوردی و به یک گناه سفیدی او را به سیاهی مبدل کردی، پس منادی از آسمان ندا کرد که امروز را برای خداوند روزه بگیر و آن روز سیزدهم ماه بود و چون آدم آن روز را روزه گرفت و قسمتی از تیرگی حضرت آدم (ع) برطرف گشت تا اینکه در انتهای این سه روز به حالت اول خود برگشت به این دلیل این ایام را «ایام البیض» نامیده شد.