اما پس از انقلاب اسلامی، در سال ۱۹۸۱، این مراسم به سردادن شعارهای تند سیاسی در مسجدالحرام و مسجد النبی، دو مکان از مقدس ترین مکان‌ها در اسلام منتهی شد که این نیز منجر به درگیری شدید با نیروهای امنیت عربستان و کشته‌شدن یک فرد شد.پس از این حوادث، روح‌الله خمینی به حجاج ایرانی دستور داد که در هنگام زیارت نظم، احترام و آرامش را حفظ کنند. در سال‌های بعد، هر دو طرف تلاش کردند تا اوضاع را آرام کنند: خمینی از پیروان خود خواست که احترام و نظم را حفظ کنند، مطالب چاپ شده سیاسی را توزیع نکنند و دولت‌های مسلمان را مورد انتقاد قرار ندهند. در عوض ، مقامات سعودی موقعیت قبلی خود را تغییر داده و اجازه دادند دو تظاهرات جداگانه برگزار شود: یکی در مکه، و دیگری در مدینه. تا سال ۱۹۸۶، اوضاع به اندازه کافی آرام بود و مقامات سعودی اعلام کردند که دوباره قبرستان بقیع را برای زائران شیعه باز می‌کنند. اما در این سال، یعنی ۱۳۶۶، ماموران امنیتی عربستان توانستند در ساک حجاج ایران مواد منفجره پیدا کنند. این تلاش برای انتقال گسترده مواد منفجره، موجب یک رسوایی بین‌المللی برای جمهوری اسلامی شد. در مرداد ۱۳۶۶ مسئولین ایرانی اعلام کردند که یک راهپیمایی یا تظاهرات صرفاً ایرانی کافی نیست. آنها خواستار این بودند که رژیم سعودی در پایان تظاهرات خود به زائران ایرانی اجازه ورود به مسجد الحرام در مکه را بدهد. در نتیجه گفت وگوهای سختگیرانه، اجازه داده شد که تظاهرات نیم کیلومتر قبل از مسجد الحرام به پایان برسد. همزمان تصمیم گرفته شد که نیروهای امنیتی سعودی را در حالت آماده باش بالا در نقطه مورد نظر قرار داشته باشند. در روز جمعه ۹ مرداد، پس از نماز ظهر تظاهرات آغاز شد و زائران ایرانی شعارهای «مرگ بر آمریکا»، «مرگ بر اتحاد جماهیر شوروی» و «مرگ بر اسرائیل» سر می‌دادند. این راهپیمایی تا اواخر مسیر پیش‌بینی شده، یعنی پانصد متر قبل از مسجد الحرام، بدون مشکل انجام گرفت. در این مرحله، برخی از ایرانیان خواستار ادامه تظاهرات برای ادامه فشار به سمت جلو و حضور در مسجد شدند. با شروع این اتفاق‌ها، افراد ناشناس با پرتاب اشیایی به سمت تظاهرات کنندگان، به آزار و اذیت زائران ایرانی پرداختند. این عوامل اوضاع را تشدید کرده و اوضاع را به درگیری شدید بین حجاج ایرانی و امنیت سعودی تبدیل کرده و گفته می‌شود که سعودی‌ها از چوب دستی و مواد برقی و ایرانی‌ها از چاقو و قمه استفاده می‌کردند.در سال ۱۳۸۱ روزنامه سیاست طی مقاله ای ادعا کرد که درآن روز محسن میردامادی (نایب مهدی کروبی ) و علی شکوری از دانشجویان پیرو خط امام طی برنامه ای قصد داشته که مسجد الحرام را تصرف و از بلندگوهای آنجا شعارهای «مرگ بر آمریکا» را سر دهند که در این کار نا موفق بوده و منجر به درگیری پلیس و بعد گارد ملی با حجاج می‌شود.بر اساس اعلام رسمی دولت سعودی ۴۰۵ نفر در این حادثه جان باختند ولی علت مرگ این افراد لگدمال شدن و فشار بوده و نه تنها شلیک نیروهای نظامی و امنیتی را انکار کرده بلکه استفاده از گاز اشک آور را نیز منکر شده‌است. بر اساس منابع اطلاعاتی آمریکایی با بالا گرفتن درگیری بین نیروهای امنیتی و پلیس عربستان و تظاهرکنندگان، گارد ملی وارد عمل می‌شود و ابتدا گاز اشک آور شلیک می‌کند و سپس با اسلحه کمری و مسلسل شروع به شلیک می‌کنند و بدین صورت اعتراضات خاتمه می‌یابد.در این واقعه ۴۰۵ نفر به تیر مستقیم یا در اثر ازدحام جمعیت کشته (۲۷۵ ایرانی، ۸۵ نیروی پلیس عربستانی و ۴۵ تن از حاجیان دیگر کشورها) و ۶۴۹ نفر زخمی (۳۰۳ ایرانی، ۱۴۵ عربستانی و ۲۰۱ از دیگر ملیت‌ها) شدند. پس از این واقعه، حکومت عربستان سعودی سفارتخانه خود را در تهران تعطیل و روابط دیپلماتیک خود با ایران را قطع کرد.