یکی از صفات پسندیده شهید بهشتی رحمه الله ، صبر در مقابل ناملایمات بود. هرگاه با مشکلی مواجه می شد، عصبانی نمی شد؛ بلکه با صبر و متانت آن را حل می کرد. همسر ایشان درباره بردباری آن استوانه اخلاق و پاکی چنین گفته است: «من خصوصیتی را که از ایشان در مدت 29 سال زندگی دیدم، ملایمت و صبر بود. ایشان به قدری صبر و ملایمت و متانت به خرج می داد که انسان را خجالت زده می کرد. در سرتاسر زندگی این مرد مبارز و باتقوا یک مورد حتی عصبانیتی بی مورد به یاد ندارم».

پس از استقرار جمهوری اسلامی، حضرت امام خمینی رحمه الله مسئولیت دیوان عالی کشور را که بالاترین مقام قضایی کشور است، در اسفندماه 1358 ش به دست باکفایت آیت اللّه بهشتی سپرد تا برای این تشکیلات حیاتی که نقش مهم و تعیین کننده ای در جامعه دارد، با درک و درایت والای ایشان برنامه نو و دقیق فراهم گردد و عدل و قسط در جامعه رواج یابد. ایشان نیز در طول مدت این مسئولیتِ خطیر و شریف، منشأ خیر و خدمت بود و امور قضایی کشور را سر و سامان داد و انسجام بخشید و برای اسلامی کردن و اجرای کردن احکام اسلام، فعالیت های گسترده ای در این تشکل انجام داد و با به کارگیری قُضات عادل و عالم، نظام قضایی را دگرگون ساخت. آن همه تلاش بی وقفه او در این قوه فراموش نشدنی است و به راستی که او مظهر عدالت علوی بود

شهید بهشتی، معمار بزرگ تفکر انقلابی

شهید مظلوم دکتر بهشتی را می توان یکی از معماران بزرگ تجدید بنای تفکر انقلابی و تشکیلاتی انقلاب اسلامی ایران به شمار آورد؛ زیرا در زیر لوای رهبری امام امت به هدایت انقلاب پرداخت و آن را از انحراف و انزوا یا توقف و رکود محفوظ داشت و سرانجام در همین راه خون پاکش برای تداوم بخشیدن به انقلاب و رسوا کردن چهره اهریمنان و منافقان، بر زمین ریخت و روح پاکش به آسمان پرواز کرد. یادش جاودانه باد.

آن روز غم بار

هنوز آن روز غم بار را خوب به یاد داریم. هنوز آیینه های شکسته اشک ها، دل های زخم خورده غنچه ها، قیامت قامت های شکسته، چهره های گریان گل ها، و جراحت عمیق ایمان را خوب به یاد داریم. هفتم تیرماه را می گویم؛ روزی که اشک ماتم، گونه های امام و امّت را در بر گرفت. یاد تمامی شهدای هفت تیر، همیشه سبز باد.

 دریای درد

آن روز، هفتم تیر بود. اشک ها عنان از چشم گرفته بودند. در کف هیچ کس توانی نمانده بود. کسی را یارای تسلی بخشیدن نبود. بهشتی و یارانش به سمت آسمان پرواز کرده بودند و شاهدان عشق را نظاره می نمودند. فریادهای درد، فضا را آکنده بود. آن روز طوفان انسان های دردمند دریای عشق را مواج تر می کرد. بهشتی و یارانش چونان پرنده های سبک بال پر گشودند، از سیل عشاق گذر نمودند و به منزلگاه ابدی شتافتند. امروز به جاست که در فراق ترنم های بهاری، چون باران پاییزی بباریم و یاد پروانگان عاشق و عاشقان بی دل را در اوراق سبز عشق گرامی بداریم. یاد 72 شهید مظلوم، گرامی و راهشان پررهرو باد.

ماه اشک

تیر، ماه اشک و زخم است. اشکی که در سوگ 72 تن از یاران امام خمینی رحمه الله همواره بر گونه هایمان جاری است و زخمی که هرگز التیام پذیر نیست. تیر، ماه اندوه است؛ اندوه در فراق مرزبانان حماسه و ایثار؛ مردانی که ستایش عصرها و نسل ها را برانگیختند. در هفتم تیر 1360، ما زخم خوردیم و داغ دیدیم؛ فریاد زدیم و سرخ گریستیم و از آن روز بر مدار اشک و آه چرخیدیم. در چنین روزی، دیوسانان و دوزخی دلان بدکنشت، بهشتی ـ آن مرد تنهای صحنه های آتش و خون ـ را به خون غرقه کردند؛ مردی که سیره اش چون آبشاری پرشکوه و هیجان بخش، از لطافت های انسانی سرشار، و سرشتش به گلبرگ های رنگارنگِ بخشش و گذشت، آراسته بود. مظلومی که اندیشه ژرف نگرش به سان رود پاک و زلال، از چشمه جوشان امامت لبریز بود. روحش شاد و فردوس برین جایگاهش باد.