در هر سال تعداد زیادی از بیماران نیازمند به پیوند عضو که در لیست انتظارند، می میرند و این در حالی است که اعضای سالم افراد دچار مرگ مغزی، زیر خاک مدفون می شوند.
هرکس و در هر سن می تواند در صورت بروز مرگ مغزی و با رضایت بستگان، اهدا کننده عضو یا نسج باشد، شرایط پزشکی فرد در زمان مرگ مغزی، تعیین کننده قابلیت وی برای اهدا خواهد بود. اعضای قابل اهدا: کلیه ها، کبد، قلب، ریه، لوزالمعده، روده، نسوج قابل اهدا: قرنیه، استخوان، سیاهرگ، غضروف، دریچه های قلبی، پوست و تاندون اهدای عضو می باشد.
دین مبین اسلام، اهمیت فوق العاده ای برای نجات جان انسان ها قائل است. چنانچه در قرآن کریم در سوره مبارکه مائده آیه ٣٢ به تصریح اشاره شده است که "هرگاه کسی باعث بقای نفسی شود مانند آنست که باعث نجات جان تمام انسان ها شده است".
بر این اساس حضرت امام خمینی (رضوان الله علیه) در سال ١٣٦٨ در پاسخ به استفتاء جواز پیوند اعضا از فردی که دچار مرگ مغزی شده است و حیات وی غیر قابل برگشت است فرموده اند:
«بسمه تعالی بر فرض مذکور چنانچه حیات انسان دیگری متوقف بر این باشد با اجازه صاحب قلب یا کبد و امثال آن جایز است». اهدای عضو بر اساس قانون "پیوند اعضاء بیماران فوت شده و یا بیمارانی که مرگ مغزی آنان مسلم است" مصوب ۱۷/۱/۱۳۷۹ مجلس شورای اسلامی و شورای نگهبان امری قانونی است.
در سطح جهانی، رقمی نزدیک به ٥٠‌ درصد بیماران مرگ مغزی، اعضای بدنشان اهدا می‌شود. با این حال اهدای اعضای بیماران مرگ ‌مغزی در ایران نوپاست و به همین دلیل می‌توان به رشد آمار اهدای اعضای بیماران مرگ‌ مغزی بسیار امیدوار بود. اما این امر نیازمند فرهنگ سازی در این زمینه است تا شاهد نجات جان بیماران نیازمند باشیم.
۲۲ ژوئن (اول تیر) روز جهانی اهدای عضو گرامی باد.